lektora i akolity świeckim mężczyznom Otrzymują w tym sakramencie charakter sakramentalny, "który konsekruje ich do uczestniczenia w chrześcijańskim kulcie religijnym", czyli "uzdalnia i włącza chrześcijan do służenia Bogu przez żywy udział w świętej liturgii Kościoła". Zatem także wierni świeccy mogą wypełniać we wspólnocie przewidziane przez prawo urzędy i posługi. Wśród nich szczególne miejsce zajmują posługa lektoratu i akolitatu. Papież Paweł VI zalecił, aby do tych posług powoływano świeckich mężczyzn, żyjących w świecie, a nie tylko kandydatów do sakramentu święceń. Kodeks prawa kanonicznego w kan. 230 § 1 postanawia: "Mężczyźni świeccy, posiadający wiek i przymioty ustalone zarządzeniem Konferencji Episkopatu, mogą być na stałe przyjęci, przepisanym obrzędem liturgicznym, do posługi lektora i akolity, udzielenie jednak tych posług nie daje im prawa do utrzymania czy wynagrodzenia ze strony Kościoła". O udzielaniu świeckim mężczyznom mówi II Polski Synod Plenarny. Postanowił on,że "mężczyźni świeccy, którzy ukończyli przynajmniej dwadzieścia pięć lat, cieszą się dobrą opinią, posiadają odpowiednie przymioty i są przygotowani do swych zadań poprzez odpowiednią formację, mogą być przyjęci do posługi stałego akolity. Akolita "usługuje przy ołtarzu oraz pomaga kapłanowi i diakonowi. Przede wszystkim ma przygotowywać ołtarz i naczynia liturgiczne oraz w razie potrzeby rozdawać wiernym Eucharystię, której jest szafarzem nadzwyczajnym". W przypadkach szczególnych może także wystawiać Najświętszy Sakrament do adoracji bez udzielania błogosławieństwa. Główne zadanie szafarzy polega na regularnym zanoszeniu Najświętszego Sakramentu chorym.
|
